[శ్రీ సి.హెచ్. ప్రతాప్ గారి ‘భగవంతుని నిత్య ఆరాధన’ అనే రచనని అందిస్తున్నాము.]
ఇతరుల పట్ల మనం చూపే కరుణ మరియు చిరునవ్వు భగవంతుని పట్ల మనకున్న ప్రేమను, భక్తిని కూడా తెలియజేస్తుంది. మనము భక్తితో మన హృదయాలను భగవంతునికి తెరిచినప్పుడు, ఇవి ఆకస్మికంగా జరుగుతాయి. అప్పుడు మనం ఎవరిపైనా కోపంగానూ, ప్రేమించకుండానూ ఉండము అన్నది నిర్వివాదాంశం.
అనన్యాశ్చింతయంతో యే సులభం పరమం సుఖమ్।
తస్మాత్సర్వప్రయత్నేన గురోరారాధనం కురు॥
ఎవరు ఇతర చింతన లేనివారై, నిత్యం గురువును పూజిస్తారో అట్టివారు బ్రహ్మానంద పరమ సుఖాన్ని, శాశ్వతానందాన్ని పొందుతారు. కనుక ఉపవాసం, స్తోత్రం, సేవ, ఆత్మ సమర్పణ, ధ్యానం, పూజలు మరియు ఇతర సాధనలతో గురువుని ఆరాధించమని శాస్త్రం చెబుతోంది. ఇది కేవలం గురువులకే కాక భగవంతునికి కూడా వర్తింపజేసుకోవచ్చు అన్నది పై శ్లోకం భావం.
భగవంతునికి పేరు లేదా రూపం లేదు. ఆయనకు ఎట్టి గుణాలు వుండవు. ఆయన మౌలికంగా నిరాకారుడు. అయితే నిరాకార, గుణ రహిత భగవంతుడిని పూజించడం అంత సులభం కాదు. భక్తిని, ఏకాగ్రతను పెంపొందించుకోవాలంటే ఏదో ఒక భగవంతుని ఆశ్రయించాలి. ప్రతి భక్తునికి తనకు నచ్చిన దైవత్వాన్ని ఆరాధించే హక్కు ఉంది. ఇది ఇష్ట-దేవతా ఉపాసన, ఎవరైనా ఇష్టపడే భగవంతుని ఆరాధన.
మన ఇష్టదేవతను అతడే పరమాత్మ అనే దృక్పథంతో ఆరాధిస్తే, మన ఆరాధన ఆత్మ దర్శనంతో ముగుస్తుంది. మన ఇష్టదేవతను ప్రేమిస్తేనే అతని లేదా ఆమె రూపం మన హృదయంలో స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. మన ప్రియమైన దేవత దర్శనం కోసం మనం నిరంతరం ప్రార్థించాలి.
భగవంతునికి నిత్య సేవ, శాశ్వతమైన సేవ చేయడానికి మనకు ఎంతో అదృష్టం వుండాలి. ఎందుకంటే భగవంతునికి మనం చేసే సేవ శాశ్వతమైనది మరియు ఎప్పటికీ చావదు. శ్రీల ప్రభుపాద దీనిని ‘ఆధ్యాత్మిక బ్యాంకు ఖాతా’ అని పిలిచారు. ఆ ఆధ్యాత్మిక బ్యాంకు ఖాతాలోకి ఏది వెళ్లినా అది మరణ సమయంలో కూడా పోదు. భౌతిక జీవితంలో, సంపాదించినదంతా చివరికి మరణంతో తీసివేయబడుతుంది, అందువల్ల భవగతం ఈ భౌతిక పనిని ‘ఏమీ కోసం కష్టపడి’ జీవితం అని పిలుస్తుంది. కాబట్టి చిత్తశుద్ధితో, పనిత్రమైన సంకల్పంతో అందరం భగవంతుని నిత్య సేవా లేదా ఆరాధన లేదా ధ్యానానికి పూనుకోవడం, ఎట్టి అడ్డంకులు ఎదురైనా ఎదురొడ్డి నిలిచ్జి, అచంచల విశ్వాసంతో, అకుంఠిత దీక్షతో కొనసాగించడం ఎంతో అవసరం.
భగవంతుడు భగవద్గీతలో ఎవరైతే తమ మనస్సులను నాపై స్థిరంగా ఉంచుతారో మరియు స్థిరమైన విశ్వాసంతో ఎల్లప్పుడూ నా భక్తిలో నిమగ్నమై ఉంటారో, వారిని నేను ఉత్తమ యోగులుగా భావిస్తాను మరియు వారికి మోక్షం ఇచ్చి తద్వారా వారి ఋణం తీర్చుకుంటానని స్పష్టంగా అభయం ఇచ్చాడు. నిత్య జీవితంలో ఎదు రయ్యే సమస్యల బారి నుండి రక్షించే నాథుడు భగవంతుడే కదా అందుకే ఆయనతో అనుబంధం ఏర్పడుటకు, మన సంస్కృతి సంప్రదాయాలు తెలుసుకోవడానికి నిత్యపూజలు, పండుగలలో చేసే ఆరాధనలు ఉపయుక్తంగా ఉంటాయి. ఎవరు నిత్యం పూజ చేస్తారో మనసు ఏకాగ్రత పొంది, నెమ్మదిగా బుద్ధిలో గల భ్రాంతి, జడత్వము, అహంకారం మొదలైన అరిషడ్వర్గాలు నశించిపోతాయి. శత్రు భయం ఉండదు. దీర్ఘాయువు లభిస్తుంది. పాప భయం పోతుంది. పర్వదినాల్లో, లేదా దేవాలయ కార్యక్రమాలలో కాని పాల్గొనడం కూడా భగవతారాధనే. భక్తితో అంటే త్రికరణ శుద్ధితో మనం ఈ పూజ కార్యక్రమాలు నిత్యం చేసి, దైవ ఋణం తీర్చుకోవాలి.
భగవంతుని శరణుకోరిన వారు తమ జీవితంలో జరిగే మంచిచెడులన్నీ భగవంతుని నిర్ణయం ప్రకారమే జరుగుతున్నాయని భావించాలి. దైనందిన కార్యక్రమాల్లో ఎంత బిజీగా వున్నా 24 గంటల సమయంలో కొంత సమయం ఆలయాల పరిశుభ్రత, నిర్వహణకు కేటాయించాలి. స్వామివారి పుష్పాలు, అలంకరణలు నైవేద్యాలు.. ఇలా చేతనైన సేవ చేసుకోవాలి. తినే ఆహారమంతా ముందుగా భగవంతునికే సమర్పించాలి. పువ్వులు, పండ్లు, సువాసనలు, ఇలాంటి వాటిని మొదట భగవంతుడికి అంకితం చేయకుండా తీసుకోకూడదు అని శాస్త్రం స్పష్టంగా చెబుతోంది.
భగవంతుడిని వెదికేందుకు ఎక్కడెక్కడికో వెళ్ళాల్సిన పని లేదు. భగవంతుడు మన హృదయంలోనే వున్నాడు. హృదయం ప్రేమ మరియు శాంతికి కేంద్రం. హృదయం నుండి పవిత్ర గుణాలు మాత్రమే ఉద్భవించాలి. కానీ బదులుగా, కోపం, ద్వేషం మరియు అసూయ వంటి జంతు లక్షణాలు బయటపడతాయి. అప్పుడు మనలో మృగం విజృంభించి చేయకూడని పనులెన్నింటినో చేసి అంతులేని పాపం పోగు చేసుకుంటాము. అలాంటి హృదయం జంతువులకు నివాస స్థలం, దేవుడు కాదు. మనం శాంతి, ప్రేమ మరియు కరుణతో ప్రవర్తిస్తే మన హృదయమే దైవమయం అయ్యి మనమే దైవ స్పరూపులం అవుతాము. అహం బ్రహస్మి అంటే అర్థం అదే. మానవత్వంతో సద్గుణాలు కలిగి ప్రేమతత్వంతో ప్రవర్తిస్తే అదే భగవంతుని నిత్య ఆరాధన అవుతుంది.నిరుపేదలకు సేవ చేయడం నిజమైన భగవంతుని ఆరాధన. అది దేవునికి నిజంగా సంతోషాన్నిచ్చే నిజమైన ఆరాధన. అలాంటి కరుణామయ హృదయాన్ని ప్రసాదించమని ఆ పరమాత్ముడిని ప్రార్థిద్దాం!
